Δεν έχουν περάσει 3 μήνες από το άρθρο μας σχετικά με τον Τσάκα και τις διοικητικές εξελίξεις στον Παναθηναϊκό (Ένας Τσάκας στο πράσινο Big Brother) και τα γεγονότα που μεσολάβησαν τις τελευταίες ημέρες, ήρθαν να αποδείξουν την ορθότητα των επιφυλάξεων μας.
Ο πρωταγωνιστής της υπόθεσης χειρίστηκε με τον βέλτιστο γι αυτόν τρόπο, αντιλαμβανόμενος την ακόρεστη δίψα των ΜΜΕ για αναπαραγωγή και διανομή ειδήσεων με πολύ «ψωμί». Ένας συνδυασμός από μισές αλήθειες, φαντασιώσεις και όμορφα ψέματα, ήταν το μενού που σερβιριζόταν καθημερινά, στους αναγνώστες, οι οποίοι άλλοτε γελούσαν, άλλοτε σοβαρεύονταν, και τελικά κατέληξαν μπερδεμένοι να αναρωτιούνται:
Για ποιο λόγο συνέβησαν όλα αυτά;
Παρότι οι θεωρίες συνομωσίας, δίνουν και παίρνουν στη χώρα μας, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο απλή: Υπήρξε –και υπάρχει- «κενό» εξουσίας στον Παναθηναϊκό.
Μετά την οριστική αποχώρηση Βγενόπουλου από το προσκήνιο, και την ανάληψη της «προεδρίας» από το Γόντικα, ο σύλλογος παραμένει ουσιαστικά χωρίς κεφαλή. Χωρίς μια προσωπικότητα με το κύρος του Καπετάνιου –ή τελευταία- του Νίκου Πατέρα, που να «λύνει και να δένει», χαράζοντας με το στίγμα του την πορεία της ομάδας (εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων). Κάποιοι θα πουν ότι πρόεδρος υπήρξε και ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, όμως οι χειρισμοί και η παρουσία του ποτέ δεν έπεισαν για την ικανότητα του να επιβάλλει το ρυθμό και να οδηγήσει τις εξελίξεις. Αυτό άλλωστε, το διαπιστώσαμε και στο τρίμηνο της «προεδρίας» Τσάκα. Χλιαρές παρεμβάσεις, αποστασιοποίηση, θολές συζητήσεις μέσω κύκλων και διαρροών, καμία σαφής τοποθέτηση. Όλα πίσω από τη δικαιολογία της αποχής από τα κοινά του συλλόγου, με πρόσχημα τις ανενεργές μετοχές της οικογένειας.
Ωστόσο, ο Τζίγκερ είναι ο μοναδικός μέτοχος που πουλάει. Άρα ο μοναδικός που επηρεάζει ευθέως την επόμενη μέρα του Παναθηναϊκού. Πως γίνεται λοιπόν, να είναι «εκτός», εφόσον κατέχει το πλειοψηφικό πακέτο? Πως γίνεται να μην ασχολείται με κάτι που ο ίδιος αποκλειστικά διαχειρίζεται? Εκτός της απουσίας διοίκησης -βασική αιτία που διογκώθηκε η φαρσοκωμωδία Τσάκα- συμβαίνει και κάτι άλλο. Έχει σπάσει ο συνεκτικός ιστός γύρω από την οντότητα του Παναθηναϊκού. Με λίγα λόγια, οι «ομάδες ενδιαφέροντος» (stakeholders) που έχουν συμφέρονται γύρω από το σύλλογο (κυρίως τα ΜΜΕ, οι οργανωμένοι και μέλη της διοίκησης), έχουν ακολουθήσει τελείως διαφορετικούς δρόμους.
Η στάση των αδιάφορων ενδιαφερόμενων
Οι μεν οργανωμένοι εξ αρχής κράτησαν κριτική στάση, ενώ τα ΜΜΕ αγκάλιασαν με ζέση τη σαπουνόπερα, που τους έφερνε αναγνωσιμότητα και διαφημίσεις. Οι διοικητικοί παράγοντες εμφανίστηκαν (και εμφανίζονται) ο καθένας να εκφράζει τη δική του γνώμη, χωρίς κοινή γραμμή. Την ίδια στιγμή η ποδοσφαιρική ομάδα, πηγαίνει από επιτυχία σε επιτυχία, διανύοντας περίοδο τρομερής αγωνιστικής φόρμας! Κι όμως! Αντί να ενδιαφερόμαστε για την ουσία του θεάματος που βλέπουμε στο χορτάρι, και να επενδύσουμε σε αυτή, η επικαιρότητα κατακλύζεται από την άμμο της ερήμου, που κυλάει στην κλεψύδρα της αιωνιότητας των….15 εκατομμυρίων ευρώ που «θα εμφανιστούν» από μέρα σε μέρα……
Έτσι όμως δίνεται η εικόνα της διάσπασης και της αμηχανίας, όταν προκύπτουν θέματα που απαιτούν συσπείρωση και κοινή στάση απ’ όλους. Σε αντίθεση με τον «αιώνιο» αντίπαλο, Ολυμπιακό, που λες και όλοι είναι συντονισμένοι στο ίδιο μήκος κύματος. Από τις δηλώσεις για τη διαιτησία και τις μεταγραφές, μέχρι τους παλαίμαχους. Με σταθερότητα και διαχρονική νοοτροπία, επικεντρωμένη στο καλό της ομάδας. Με ιεράρχηση.
Τι αποκομίσαμε από τον Παναθηναϊκό
Ότι όσο ο Τσάκας «έφερνε» πρίγκιπες και λεφτά, όλα έμοιαζαν ειδυλλιακά. Κανείς δεν έπαιρνε ξεκάθαρη θέση, εκτός ελαχίστων που «έβλεπαν» μακρύτερα. Δεν επικράτησε η κριτική σκέψη, αλλά «η μελωδία της ευτυχίας». Δεν ασχολήθηκε κανείς με την ποιότητα της δουλειάς του Φερεϊρα με αναλύσεις και θετική διάθεση. Αν τύχαινε να έρθει θετικό αποτέλεσμα, όλοι χειροκροτούσαν τους παίκτες. Αν γινόταν γκέλα, όλοι σφάζονταν μεταξύ τους, και παλιές διαμάχες έρχονταν στο προσκήνιο. Σήμερα που το φιάσκο έχει σκάσει στα χέρια μας, πάλι κοιτάμε τριγύρω αναζητώντας τους υπεύθυνους, κατηγορώντας ο καθένας όποιον βρει εύκαιρο, για την κατάσταση αυτή. Και φαίνεται πως από αυτή τη νοοτροπία, θα αργήσουμε πολύ να απαλλαγούμε.
Συμπέρασμα
Εμείς θα επαναλάβουμε την πάγια αντίληψη μας για τις εξελίξεις στον Παναθηναϊκό: Κανένας ποδοσφαιρικός σύλλογος δε μπορεί να δημιουργήσει υπεραξίες, βασιζόμενος σε άσχετους εξωτερικούς παράγοντες και φρούδες ελπίδες. Κανένας ποδοσφαιρικός σύλλογος επίσης, δε γίνεται πρωταγωνιστής με παχιά λόγια και ευχές για «αλλαγή επιπέδου». Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι μεγάλες ομάδες, είναι υποχρεωτικό να βασίζονται στις δικές τους δυνάμεις, στους πόρους και τις ικανότητες που πραγματικά διαθέτουν, έτσι ώστε να δημιουργούν ποδοσφαιρική-αθλητική αξία και ιδανικά, που δεν επηρεάζονται από «πρόσκαιρες φουρτούνες» ή «αυτόκλητους Μεσσίες», Σουλτάνους και….Τσάκες. Δεν υπάρχουν παρθενογενέσεις, και μαγικά ραβδάκια, παρά μόνο δεδομένα και αποτελέσματα όσο κι αν αυτό ακούγεται ως «στυγνός ρεαλισμός» σε κάποιους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου