Απο πέρυσι ο 10 Κατε προσπαθεί να διδάξει ένα εντελώς νεο ποδοσφαιρο στην ομάδα, σε ενα κορμό παιχτών που δείχνουν πως ίσως το αντιληφθούν και το κάνουν πραξη.
Οσοι δεν του κάνουν τους πετάει έξω. Και ας είναι καλοί μπαλαδόροι (Ιβ) ή καλά τρεχαντήρια (Μάτος). Μα μιλάμε για αλλαγή νοοτροπίας, μαθαίνοντας κάτι το εντελώς καινούργιο. Αυτό παίρνει χρόνο. Πολύ. Πάνω απο 2 σαιζον, ίσως περισσότερο. Βλέπετε όμως, ο ανθρωπος δεν είναι απατεωνάκος, να ερθει, να κανει κάποιες νίκες, να κολήσει ενσημα 2 χρόνων και να φύγει στην συνταξη. Του ζητήθηκε να φτιάξει σοβαρή ομάδα, με συγκεκριμένη προσωπικότητα, αγωνιστική νοοτροπία, και βάθος τόσο σε υποδομή όσο και σε νοοτροπία. Που και να αλλάζει μετα ο προπονητής, να μπορεί κάποιος άλλλος να συνεχίσει πάνω σε συγκεκριμένο μοτίβο.
Ο 10Κάτε διάλεξε ως μοντέλλο όπως είναι φυσικό το Ολλανδικό πρότυπο. Γι αυτό και η επιμονή του στο 4-2-3-1. που άνετα αν εχεις τους κατάλληλους παίχτες μετατρέπεται όταν βρίσκεται σε επίθεση σε 4-3-3. Και αυτό προσπαθεί να τους περάσει. Μα αυτό απαιτεί ενεργούς ρόλους μέσα στο γήπεδο απο όλους τους παίχτες, με αλλαγή θέσεων. Γι αυτό και επιμένει τόσο σε αλλαγές θέσεων στον κάθε παίχτη, και σε τόσες δοκιμές. Εύκολο το λέτε εσείς αυτό? Ξέρετε από ποδόσφαιρο? Ξέρετε από συέργειες μελών συστήματος, Ξέρετε από αντιδράσεις ατόμων στις αλλαγές συνθηκών? Ξέρετε από αποδόσεις σε νέα συστήματα? Σας διαβεβαιώ: δύσκολα πράγματα…
Ολος ο περυσινός χρόνος για τον προπονητή μας ήταν διάστημα προετοιμασίας. Κάθε ματς ήταν ματς προπόνησης γι αυτόν, και όχι αγώνας πρωταθλήματος, αφού εκεί δοκίμαζε τις νέες συνταγές. Πρόβα κάθε μέρα στην προπόνηση, δοκιμαστική παράσταση κάθε Κυριακή. Με κόστος φυσικά το χάσιμο βαθμών, μα με κέρδος σε βάθος χρόνου παιχτών που θα μπορούσαν να ανταποκριθούν σε διαφορετικές θέσεις ανάλογα τις ανάγκες του κάθε ματς, και διαφορετική νοοτροπία να ρέει σιγα σιγά στην ομάδα.
Ο προπονητής πιστεύει πως στο σύγχρονο ποδόσφαιρο τα παραδοσιακά συστήματα έχουν πεθάνει. Στην εποχή μάλιστα της εύκολης και γρηγορης πληροφόρησης, αν ακολουθείς κάποιο πάγιο σύστημα, είσαι βιβλίο ανοιχτό για κάθε εχθρό που θέλει να σε νικήσει, χνρίς να χρειάζονται πλέον πληροφοριοδότες/scouters/ανιχνευτές. Σε μαθαίνει ΄λέποντας όποιον αγώνα σου θέλει, όποτε θέλει! Και σε στήνει στον τοίχο με κάποιο σύστημα αντίδοτο, αρκεί να μπορεί να το παίξει η ομάδα του.
Ο προπονητής μας πιστεύει, σε αντίθεση πολλών άλλων, πως μια ομάδα με φιλοδοξίες πια, δεν μπορεί να είναι κάτι το νεκρό όσον αφορά το στυλ της και τα πρόσωπα που την απαρτίζουν, ένας νεκρός πίνακας νεκρής φύσης που αποτυπώνει την ίδια ουσιαστικά εικόνα κάθε φορά. Αντίθετα, θεωρεί πως οφείλει η ομάδα αυτή να μεταμορφώνεται εναλλακτικά απο πριγκίπησσα που παίζει όμορφο ποδόσφαιρο, σε φρικιαστικό τέρας που ξέρει όμως να καταβροχθίζει εναν αντίπαλο, έστω και χωρίς καμμια ομορφια στο παιχνίδι της, αναλογα με τις συνθήκες κάθε αγώνα (αντίπαλος, σπουδαιότητα αγώνα, εντος ή εκτός έδρας, Ελλάδα ή Ch. League [λιγκ ρε παιδιά, όχι λινκ που το λέτε όλοι], ανάγκης βαθμών ή όχι κλπ.). Και δουλεύει σαν σκυλι και με το κεφάλι κάτω για αυτόν τον σκοπό. Επειδή του είπαν ξεκάθαρα πέρυσι: “Δεν μας νοιάζουν τα γρήγορα αποτελέσματα, φτιάξε ομάδα και θα κριθείς του χρόνου.” Με την έννοια (υποθέτω) “αν τα αποτελέσματα είναι ενθαρυντικά, συνεχίζεις έπειτα ακόμα, προκειμένου να αποτελειώσεις το έργο σου”.
Και αυτό ακριβώς κάνει. Προσπαθεί να φτιάξει ομάδα. Με τον δικό του τρόπο φυσικά, όχι των δημοσιογράφων, ή τον δικό μας.
Και αυτό ακριβώς κάνει. Προσπαθεί να φτιάξει ομάδα. Με τον δικό του τρόπο φυσικά, όχι των δημοσιογράφων, ή τον δικό μας.
Το έργο του? Δύσκολο! Αναλογιστείτε απλά:
- Πως να αλλάξεις νοοτροπία σε μια ομάδα που την τελευταία 5ετία είχε ξεχάσει τί σημαίνει ποδόσφαιρο?
- Πως να αλλάξεις νοοτροπία σε μια ομάδα που την τελευταία 5ετία δεν μπορούσε να αλλάξει δύο πάσες κολλητά?
- Πως να αλλάξεις νοοτροπία σε μια ομάδα από την οποία την τελευταία 5ετία πέρασαν δεκάδες άγνωστων μισθοφόρων από τις τάξεις της και είχε καταντήσει μια νέα ΛΕΓΕΩΝΑ ΤΩΝ ΑΧΡΗΣΤΩΝ ΞΕΝΩΝ? Ζουτάουτας, Ράγκγουέλ, Ενακαρίρε, Μάριτς, Μίτου, Νιρέν Ντεμπά, Μπικόφσκι και τόσοι άλλοι “ων ούκ έστι αριθμός”… Μέχρι και Μπάκε έκατσε στον πάγκο μας!!!
- Πως να αλλάξεις νοοτροπία σε μια ομάδα που την τελευταία 5ετία (και παραπάνω) ήταν ένα αναισχυντο πείραμα ενος άνου (χωρίς νου) Προέδρου-ιδιοκτήτη, υιού ενός πατέρα πολύ “δύσκολου” και “μυστήριου”, με κανενα επίτευγμα στην μέχρι τότε ζωή του, ο οποίος πειραματιζόταν με τον ΠΑΟ όπως με την Φερράρι του?
- Πως να αλλάξεις νοοτροπία σε μια ομάδα που την τελευταία 5ετία κουβαλούσε επάνω της τις συνέπειες ενός εγκληματία ΙΤΑΛΟΥ, του κ. Μαλεζάνι,που κατόρθωσε σε 1,5 χρόνο να κάνει όλους τους παίχτες της ομάδας να ξεχάσουν και το λιγοστό ποδόσφαιρο που ήξεραν?
- Πως να αλλάξεις νοοτροπία σε μια ομάδα που την τελευταία 5ετία είχε στις τάξεις της μόνο 1 παίχτη απο τον τελευταίο μεγάλο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ που γνωρίσαμε (Γκούμα), μιας ομάδας που διαλύθηκε στην Ριζούπολη με απίστευτα εγκλήματα της τοτε διοίκησης και ιδιοκτησίας, και που ομως διακρίθηκε με την κατάκτηση του Ευρωπαικού πρωταθλήματος (τεράστιο το ποσοστό των παιχτών που προέρχονταν απο τον Παναθηναικό σε εκείνη την ομάδα). Ο κ. Γκούμας όμως, ήταν πολύ λίγος για να συνεχίσει από μόνος του την μεταλαμπάδευση της έννοιας, μα και της πολιτισμικής ταυτότητας κάτι τόσο μεγάλου όπως του να είσαι και να λέγεσαι φορέας της Παναθηναικής ιδέας. Ισως αν είχαν μείνει μαζί του ακόμα 2-3 απο τους παλαιούς παίχτες, εκείνους που σόκαραν τόσο συχνά την Ευρώπη ρίχνοντας στο καναβάτσο εντός μα και εκτός έδρας ομάδες-μεγαθήρια, απλησίαστες για τα Ελληνικά δεδομένα, ίσως τότε να ήταν πιο εύκολο το έργο του οποιουδήποτε 10Κατε. Μα ο Γκούμας μόνος του, δε το μπορούσε. Η ιδέα Παναθηναικός σιγόκαιγε πια μόνο στους φιλάθλους του, που όμως είχαν και αυτοί εκδιωχθεί απο την ανεκδιήγητη ιδιοκτησία (πως να ξεχάσει κανείς την άδεια Λεωφόρο??? Την άδεια Θ13???)
- Πως να αλλάξεις νοοτροπία σε μια ομάδα που την τελευταία 5ετία δεν είχε ποτέ πανω απο 2 παίχτες στην αντίπαλη περιοχή και ας έπαιζε με 2 επιθετικούς, που δε έκανε ούτε μια φορά το 1-2, ή ενα τριγωνάκι, ή εναν αυτοματισμό, που δεν είχε κανενα αγωνιστικό προσανατολισμό? Που δεν ήξερε να τα κάνει πλέον, όχι δεν μπορούσε ή δεν ήθελε…
- Πως να αλλάξεις τέλος νοοτροπία σε μια ομάδα που την τελευταία 5ετία είχε γίνει πειραματόζωο Διοικητικών σχημάτων, με προέδρους μαριονέτες, πίσω απο τους οποίους κρυβόταν ο μεγαλομέτοχος ραλίστας, πίσω απο τον οποίο κρυβόταν ο “δύσκολος” και “μυστήριος” πατέρας του? Ποια δημόσια ή ιδιωτική τέτοια πρακτική ως διοικητική δομή εμφανίστηκε ποτέ στην ιστορία? Πότε απέδωσε τέτοιο υστερικό σχήμα-τερατούργημα????
Φιλιππίδης –> Τζίγκερ–> Βαρδής????
Βάλτε στην θέση του Φιλιππίδη τον γιατρό, και.. δεν αλλάζει απολύτως τίποτα!!!
Ποιοί ήταν οι σκοποί και οι μεθοδεύσεις για όλα αυτά, ανήκουν σε άλλες αναλύσεις. Στο παρόν, ζητώ να αναλογισθείτε ένα πράγμα: Πως να αλλάξεις νοοτροπία σε μια τέτοια, και τόσο φτωχή πλέον, από κάθε άποψη, ομάδα?
- Φτωχή από παίχτες…
- Φτωχή από διοίκηση…
- Φτωχή από διαθέσιμα κονδύλια για επένδυση…
- Φτωχή από καθαρότητα σκοπων των ανθρώπων που ζουν και κινουνται γύρω της…
- Φτωχή από μυαλό…
- Φτωχή από συνεργασίες στο εξωτερικό περιβάλλον…
- Φτωχή από συνέργειες στο εσωτερικό περιβάλλον…
- Φτωχή από οράματα πλέον…
- Φτωχή από στόχους, και όρεξη επίτευξης…
- Φτωχή από την γνώση του χθές, μια και όλοι οι μεγάλοι της άσοι ήταν υπό διωγμό, ή είχαν διωχθεί, ή απαξιωθεί παντοιοτρόπως.
- Φτωχή από όρεξη για οτιδήποτε νέο πλέον…
Πως να φτιάξεις ομάδα σε ένα τέτοιο περιβάλλον? Αν δεν υπήρχε η τολμηρή αντίσταση, το αντάρτικο του κ. Βγενόπουλου, θα απαντούσαμε όλοι “Με τίποτα δεν γινόταν”… Το απαντούσαμε όντως μονολογώντας ή μεταξύ μας για χρόνια άλλωστε…
Τώρα έχουμε κάποια ελπίδα, γιατί το ποτάμι δύσκολα γυρίζει πίσω. Οχι αδύνατον, μα δύσκολα…
- Εχουν εμπλακεί αρκετοί Παναθηναικοί με σθένος και τόλμη. Με τα λάθη τους, μα με όρεξη για ένα καλύτερο αύριο.
- Ο 10Κάτε προσπαθεί, στα ανθρωπίνως δυνατά πλαίσια, να αλλάξει νοοτροπία σε μια ομάδα, να την μάθει μπάλλα ξεκινώντας απο τα βασικά (με τα οποία στην Barca ας πούμε δεν έχανε χρόνο να ασχολείται…), προσπαθώντας να κρατήσει κάποιες απαραίτητες ισορροπίες ανάμεσα σε φυγόκεντρες δυνάμεις ισχυρών διοικητικών προσωπικοτήτων (Βγενό, αδερφια, Τζίγκερ…), και ισχυρών κλικών/παρατάξεων μέσα στην ίδια την ομάδα, σε επίπεδο παραγόντων μα και παιχτών, μέσα σε χρόνιες αρρωστημένες καταστάσεις που κατέτρωγαν σίγουρα την ίδια την ομάδα, και παίζοντας κάθε Κυριακή πλέον το κεφάλι του!!! Στημένος δηλαδή τον τοίχο!!!
Πόσο καλά τα καταφέρνει?? Ας το αναλογιστούμε όσο λιγότερο προκατειλλημένα γίνεται:
- Πέρυσι παίξαμε για πρώτη φορά επαρκώς ανεκτή μπάλλα σε καποια ματς, πατώντας περιοχή, αλλάζοντας επι τελους την μπάλλα, και κυρίως: βγάζοντας γκολ, ρε γμτ! ΓΚΟΛ!!! Πρώτη επίθεση πέρυσι αν θυμάμαι καλά….
- Πέρυσι αποκτήσαμε κάποιους καλούς παίχτες, και αναμορφώθηκαν κάποιοι απο τους υπάρχοντες.
- Σήμερα έχουμε καλύτερους παίχτες μετά από πολλά χρόνια, και όχι χειρότερους.
- Σήμερα παίζουμε για πρώτη φορά κατά διαστήματα όμορφη μπάλλα (με Αρη, Γαλατά, Λάρισα…)
- Σήμερα βλέπουμε την μπάλλα να κυλάει και στο κακόμοιρο το χορτάρι, αντί να κάνει υπερατλαντικά ταξίδια γιόμας… (εχουμε δρόμο ακομα σε αυτο, μα φαίνεται πια η αλλαγή…)
- Σήμερα βλέπουμε πως ο Νινης, που παρα λίγο να καταστραφεί απο τον Πεσέιρο, δουλεύεται σωστά και του δίνονται αγώνες με μέτρο, προφανώς με γνώμονα τόσο την βελτίωση του παίχτη, όσο και το συμφέρον του Παναθηναικού.
- Σήμερα βλέπουμε μια ομάδα να τρέχει επι 90′ σκάζοντας κάθε αντίπαλο στο τρέξιμο (βασικό στο ποδόσφαιρο, μην το ξεχνάμε - και δεν συγκρίνω με τις Ελληνικές ομάδες, θυμηθείτε τους ισπανούς μετά το 80′)
- Σήμερα αγοράζουμε παίχτες με συγκεκριμένο προφίλ, για συγκεκριμένους ρόλους μέσα στο γήπεδο, που το απαιτεί ο προπονητής. Οχι παίχτες για συγκεκριμένες θέσεις. Κάλυψη ρόλου ζητάει ο 10 Κατε, όχι κάλυψη θέσης, και ας μην αρέσει σε πολλούς.
- Σήμερα έχουμε ήδη ξεκαθάρισμα της ομάδας απο παίχτες αστείους για τα δεδομένα του Παναθηναικού, και απο παίχτες που δεν μπορούσαν να ενταχθούν στο πλαίσιο που θέλει να φτιάξει ο Ολλανδός, ακόμα για αν αυτό στεναχώρησε κάποιους απο εμάς (Ιβανσιτς, Μάτος). Προσωπική μου μάλιστα γνώμη ήταν πάντα πως είναι καλοί παίχτες, μα όχι για την ομάδα μας. Για μικρότερες. Μην τρελλαίνεστε με τον Ιβ στην Μαιντς, περιμένετε να πάει σε μεγαλύτερη ομάδα να δούμε αν μπορεί εκεί να κάνει τα ίδια. Και μην ξεχνάτε τι δήλωσαν οι προπονητές της ομάδας του όταν μας τον πούλησαν: δεν κάνει για μεγάλη ομάδα, παλιάς εποχής παίχτης…
- Σήμερα οι παίχτες μας δεν διαλέγουν ματς, κι αν το κάνουν τους τρώει η μαρμάγκα! Ενθουσιάστηκα όταν είδα τον προπονητή μας να σκύβει με ντροπή το κεφάλι όταν σκόραρε ο Βυντρα στο 45′ με Λάρισα. Το ίδιο μόλις είχα κάνει κι εγώ. Γιατί δεν το αξίζαμε! Ντρεπόταν αντί να πανηγυρίζει όταν πετυχαίναμε τον στόχο μας, γιατί “με τέτοιες εμφανίσεις” λέει, “διώχνουμε τον κόσμο απο τ α γήπεδα”…! Και τα μπινελίκια στα αποδυτήρια ήταν το πρώτο δείγμα του τι θα ακολουθήσει, αν ξαναγίνει. Κατά ένα παράξενο τρόπο, στο Β’ ημίχρονο άρχισαν να τρέχουν. Και με την είσοδο του Νίνη… άρχισαν τα ωραία…
- Σήμερα σχεδόν όλοι νοιώθουν κάποια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο… Και όσοι δε το νοιώθουν ακομα, θα το νοιώσουν αναγκαστικά πολυ σύντομα πια, γιατί οι επιλογές του προπονητή δείχνουν πως πιέζεται πλέον να παρουσιάσει κάποια δείγματα απο την απόδοση της ορχήστρας του, αφού μέχρι στιγμής μόνο μεμονωμένες πρόβες βλέπαμε, και πρόβες κακοφωνίας μάλιστα, αναγκαστικές πριν από κάποια παράσταση (αν έχετε πάει ποτέ ως παρατηρητές σε πρόβες πριν απο παράσταση, θα ξέρετε πόσο άσχημες δείχνουν)
Ο προπονητής δείχνει αποφασισμένος να μας παρουσιάσει σύντομα δείγματα της δουλειάς του, ξέροντας πάντα πως στόχος του πρωταρχικός δεν είναι αυτός, μα ότι του ζήτησε φέτος η Διοίκηση: Το πρωτάθλημα!
Καθήστε για λίγο δίπλα στην ομάδα, όπως πολύ σοφά ζητάνε τόσοι και τόσοι εδώ μέσα, μα και σε τόσα άλλα φόρα (forum, fora: αν και Ελληνικότατη λέξη, ας μάθουμε έστω και την ξένη εκδοχή της…)
Υποστηρίξτε λίγο τον τεχνικό μας, αναλογιζόμενοι:
1- είμαστε άραγε τόσο πιό έξυπνοι απο αυτόν?
2- ξέρουμε άραγε τόσο περισσότερο ποδόσφαιρο απο αυτόν?
3- γνωρίζουμε την ομάδα τόσο καλύτερα απο αυτόν?
4- στην τελική (που λέτε και εσείς) θέλουμε σίγουρα πιο πολύ απο αυτόν την επιτυχία?
Χμμμ:
1- ισως… Μα απο μόνο του δεν λέει τίποτα…
2- αποκλείεται. Αλλοιώς δεν θα είμασταν φίλαθλοι, αρθρογράφοι, ή οτιδήποτε άλλο επαγγελόμαστε, αλλά προπονητές. Μόνο και μόνο το ότι έχει την δική του ιστορία στο ποδοσφαιρο (έπαιξε και λίγη μπαλιτσα κάποτε βρε αδερφέ…, έλεος δλδ…) μαρτυράει πως μάλλον ξέρει κάτι παραπάνω απο μπάλλα απο εμάς.
3- μα, τους βλέπει να αποδίδουν κάθε μέρα μέσα στις προπονήσεις, και τους κρίνει σε κάθε αγώνα που δίνουν εξετάσεις… Πως είναι δυνατόν να γνωρίζουμε εμείς καλύτερα?
4- εκτός απο λίγους απο εμάς, που ζουν όλη την εβδομάδα για το επόμενο παιχνίδι, το 99% απο εμάς γυρνάει σπίτι του, και ενίοτε συζητάει και για τον ΠΑΟ μας. Ενώ αυτός ξέρει καθημερινά πως κρινεται η προσωπικότητα του, η εργασία του, το ίδιο του το τομάρι απο κάθε λογής καρύδι (καρυδιάς μάλλον…) που έχει πρόσβαση στα ΜΜΕ. Αυτός πασχίζει για ένα καλύτερο προσωπικό του αύριο, ή έστω για μια υστεροφημία. σπουδαία πράγματα, που δύσκολα μπορούμε να κατανοήσουμε, εκτός αν έχουμε περάσει απο κάποια παρόμοια θέση… Και τον καίει ο πυρετός της δημιουργίας. Οποιος έχει δημιουργήσει κάτι στην ζωή του με κόπο, θα ξέρει πως είναι να σε καίει ο πυρετός αυτός. Και το δείχνει ο άμοιρος, το δείχνει πάντα…
Με 2 λέξεις (χμμμ, 2???)
ΑΦΗΣΤΕ ΡΕ ΤΟΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΜΑΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΑΠΕΡΙΣΠΑΣΤΟΣ!
ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟΥΝ.
ΕΧΕΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΧΘΡΟΥΣ, ΔΕΝ ΤΟΥ ΦΤΑΝΟΥΝ? ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΙ ΕΜΑΣ????
Ε Λ Ε Ο Σ ΠΙΑΑΑΑΑ:!!!!!
ΑΦΗΣΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΟΙ ΣΩΤΗΡΑΚΟΠΟΥΛΟΧΕΛΑΚΗΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤΟΙΣ… ΟΙ ΘΡΗΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤΟΙΣ. ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΑΧΘΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤΩ!!!ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟΙ????
Ε Λ Ε ΟΟΟΟΟΟ Σ:!!!!!
ΥΓ1. Το έχω γράψει αρκετές φορές, θα το γράφω συνέχεια, μπας και το καταλάβουν κάποιοι: Ο Σερ Φέργκιουσον έτρωγε πατάτες στο κεφάλι τα πρώτα του χρόνια στο Μαντσεστερ!!! Τον τρίτο χρόνο τον είχαν μάλιστα πάρει στο κυνήγι! Σκεφτείτε το λίγο: αν είχαν καταφέρει να τον διώξουν, να φέρουν κάποιον… καλύτερο…, φαντάζεστε πόσο φτωχότερη θα ήταν η ManU σήμερα? Πόσο φτωχότερο θα ήταν το Αγγλικό ποδόσφαιρο σήμερα? Πόσο φτωχότερο θα ήταν το παγκόσμιο ποδόσφαιρο σήμερα? Θα θέλατε να είστε ένας τέτοιος? Καποιος που θα είχε καταφέρει να… φάει τον… Φέργκιουσον? ΟΚ, μπορεί να μην είναι Φέργκι ο δικός μας, μπορεί να μην γίνει ποτέ. Μα, ποιός το ξέρει? Ποιός θα τα βάλει με την ιστορία? Ποιός θα τα βάλει με το μέλλον μας?>??>>???
ΥΓ2. Μην βιαστείτε να πείτε κάποιοι πως αν είχα δει παλιότερες ομάδες μας, δε θα τολμούσα να υποστηρίζω οσα υποστηρίζω… Αυτήν την τόσο χιλιοειπωμένη καραμέλλα. Φίλοι μου, δεν είστε μόνοι. Είμαι 47 ετών. Μεγάλωσα και γαλουχήθηκα με Βερόν και ντεΜέλλο, Μπουμπλή και Μπιστάκη (τον θυμάται κανείς?), Δομάζο και Αλβαρέζ, Δεληκάρη και Τερζανίδη, μετέπειτα Ρότσα και Γαλάκο, Σαραβάκο και Ζάετς, Βαζέχα και Ολιζαντέμπε. Και τόσους δεκάδες άλλους παιχταράδες που θα έπρεπε να γράφω μέρες (έλεος, ξέρω, το παράκανα…) για να τους χωρέσω εδώ μέσα… Λέτε να μην έχω όμορφες παραστάσεις απο τον Παναθηναικό μας? Βλέπω όμως για πρώτη φορά μετα απο χρόνια να γίνεται κάτι σοβαρό. Και για πρώτη φορά στην ιστορία του ΠΑΟ, κάτι μοναδικό: τόλμη να αλλάξει επίπεδο, τόσο με προπονητή, όσο και με παίχτες επιπέδου ΑΛΛΟΥ. Συνειδητά, και όχι μέσα από μια μεταγραφή κάποιου που πάει για σύνταξη. Γι αυτό φωνάζω τώρα… ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ την προσπάθεια αυτή! Επωάστε την…. Ισως βγαλει κάτι πολύ καλό…
ΥΓ3. Ο Βαρδινογιάννης δεν παράτησε τα όπλα. Περιμένει το γήπεδο. Αν γίνει πραγματικότητα, τότε θα γίνει ο μεγάλος πόλεμος στο ιδιοκτησιακό. Παραμείνετε ξύπνιοι. Σε πλούσια ομάδα, και εγώ μπορώ και θέλω να είμαι πρόεδρος. Ακίνητα, και εγώ θέλω να έχω, και πάγιες εγκαταστάσεις. Την ομάδα που θέλει στήριξη βρέξει-χιονίσει, ποιός θα την προστατέψει και θα την βοηθήσει? Με την εξαίρεση του σπουδαίου Καπετάνιου (και κάποιων που δεν λησμονούνται μετά θάνατον), κανείς άλλος Βαρδινογιάννης δεν έδειξε πως νοιάζεται ή μπορεί… Γι αυτό, ξαγρυπνάτε και προσεύχεστε…
ΥΓ4. Αυτήν την δύσκολη για την ομάδα εποχή, ήταν 2-3 δημοσιογράφοι που την στήριξαν, συνειδητά ή ιδιοτελώς. Δεν μπορώ να ξέρω. Καρπετόπουλος από την σκατο-εφημερίδα που εργάζεται, και απο το gazzetta.gr, Βασιλαράς επίσης απο το gazzetta.gr, Δημήτρης Στρατής από το balla.gr, είναι λίγοι απο αυτούς που στήριξαν 10Κατε και ομάδα, με επιχειρήματα, και όχι με θέση αγώνα, και αυτό ειναι σημαντικό. Και εκατοντάδες φίλαθλοι…
ΥΓ5. Μπορεί να κάνω λάθος σε όλα τα παραπάνω, μα θα τελειώσει η φωνή μου φωνάζοντας αυτό που βλέπω και σκέφτομαι… Ετσι επιτρέπω σε κάθε φίλαθλο που όντως αγαπάει τον παναθηναικό μας να έχει διαφορετική θέση. Του ζητώ μόνο να σκέφτεται, και να είναι έτοιμος-η να αλλάξει γνώμη, και να συστρατευτεί με την ομάδα, προστατεύοντάς την και βοηθώντας την… Εστω για λίγο. Για αυτόν τον χρόνο… Αυτό το πρωτάθλημα. Καλό κουράγιο πράσινοι τρελλαμένοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου